Oorzaak van spierpijn gevonden; spier reactiviteit!

Hoe heb ik dit ontdekt

Er zijn van die dagen dat ik soms niet begrijp waarom ik spierpijn heb. Zo ook op de momenten dat ik de was aan het ophangen ben. Elke keer als ik de was ophang, krijg ik een zeurderige pijn in mijn onderrug. Ik voel me dan net een oude tante. Om van de pijn af te komen, ga ik een kwartiertje zitten en daarna voel ik mij weer jong en pijnloos. Wat mij bevreemde was dat het altijd gebeurde bij de was ophangen. Het sloeg nooit een keertje over. En ik sport toch genoeg om te weten dat het niets met mijn conditie te maken heeft. Dit zette mij tot denken. Waarom had ik toch altijd een zeurderige pijn in mijn onderrug na het ophangen van de was? En toen wist ik het; spier reactiviteit.

Mezelf getest op reactiviteit

Tijdens mijn Kinesiologie opleiding heb ik geleerd dat een spier in het lichaam energie van andere spieren kan onttrekken om zo zelf sterker te zijn. Zou dat bij mij ook het geval zijn? En verklaart dat ook die zeurderige spierpijn in mijn onderrug? Gelukkig heb ik tijdens de opleiding ook geleerd om bij mezelf reactiviteit te testen en te verhelpen. Bij het ophangen van de volgende was, heb ik mezelf getest op reactiviteit. En ja hoor, reactiviteit gevonden.

Wat heb ik ontdekt

Wat blijkt. Elke keer als ik mijn arm naar boven breng om de was op te hangen, ontneemt de spier (Deltoïdeus Anterior) van mijn rechter arm energie van mijn onderrug spieren (Quadratus Lumborum). En omdat ik ook een beetje naar boven moet rijken om bij de waslijn te kunnen komen, hebben mijn onderrug spieren daardoor onvoldoende energie om mijn bovenlijf goed overeind te houden. Dit tekort aan energie is de zeurende pijn die ik voel in mijn onderrug. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe ik me voel na de correctie van reactiviteit. Bij het ophangen van de volgende was heb ik de proef op de som genomen. Ik heb de was ophangen zonder dat ik daar een zeurderige spierpijn in mijn onderrug op na houd! YES!!! Oorzaak van spierpijn bij beweging gevonden en verholpen! Fantastisch! Maar wat is reactiviteit eigenlijk?

Inhoudsopgave

Wat is reactiviteit

Reactiviteit is een benaming die wordt gebruikt wanneer een onderdeel van een systeem direct een reactie veroorzaakt in een ander onderdeel van hetzelfde of een ander systeem. Laat ik dit verduidelijken met een voorbeeld. Neem een auto. In de auto zit een motorblok, een gaspedaal, toerenteller en snelheidsmeter. Het motorblok is een onderdeel van de motor (systeem), net als het gaspedaal. Samen zijn ze onderdeel van hetzelfde systeem; de motor. De toerenteller en de snelheidsmeter zijn onderdeel van een ander systeem; de elektronica. Op het moment dat je het gaspedaal indrukt (is dus een onderdeel van het ene systeem) wordt direct een reactie veroorzaakt in de motor (ander onderdeel van hetzelfde systeem) waardoor de auto sneller gaat rijden. Daarnaast wordt door het indrukken van het gaspedaal (onderdeel van het ene systeem) direct een reactie veroorzaakt in de toerenteller en de snelheidsmeter (onderdelen van een ander systeem).

Systemen in ons lichaam

Zo kun je de verschillende onderdelen van het lichaam ook zien als systemen. Het zenuwstelsel is een systeem waar de zenuwbanen en de hersenen onderdeel van uitmaken. Het bloedstelsel is een systeem waar de bloedcellen en bloedvaten onderdeel van uitmaken. Zo kennen we in ons lichaam ook een energetisch systeem; de meridianen. Dit is een systeem waar onder andere de organen en spieren onderdeel van uitmaken. Al deze systemen zijn in ons lichaam met elkaar verbonden. De spieren worden aangestuurd door het zenuwstelsel. Worden spieren voorzien van voedingsstoffen door het bloedstelsel. En reageren spieren energetisch op de energiestroming van de meridianen.

Wat zijn meridianen en waar zijn ze voor

Meridianen worden binnen de oude Chinese gezondheidsleer gezien als levensenergie die door je lichaam stroomt om zo je lichaam en geest van energie te voorzien. Deze energie stroomt via twaalf hoofdmeridianen door je lichaam. Elke meridiaan is genaamd naar een specifiek orgaan. Zo is bijvoorbeeld de maagmeridiaan vernoemd naar de maag.

Als de energie niet goed door de maagmeridiaan stroomt, wil dat niet zeggen dat de maag zelf ook niet goed werkt. De maag zelf is een fysiek onderdeel van je lichaam. De maagmeridiaan ondersteunt energetisch wel de functie van de maag en ook weefsels, spieren, bloedvaten enzovoort er omheen. Elke verstoring van de energiestroom in een meridiaan, zorgt voor een zekere mate van onbalans. Zo kan een grote energetische onbalans of langdurige verstoring van de energiestroom in de maagmeridiaan wel gevolgen hebben voor de maag, spieren en/of weefsel eromheen.

Wat hebben meridianen te maken met reactiviteit

Iedereen heeft maar een bepaalde hoeveelheid energie die door hem heen stroomt. Alle meridianen in het lichaam zijn als het ware een gesloten ringleiding. Op het moment dat er een verstoring optreedt in de stroming van de energie, hoopt deze energie zich op bij de blokkade. Dan ontstaat bij de blokkade een over-energie. Een over-energie op één plek in de ringleiding, betekent per definitie dat op een andere plek in de ringleiding een onder-energie is.

Waarom geeft onbalans in de meridianen spierpijn

Zoals ik hierboven beschreven heb, heeft een energetische verstoring (lees over-energie of onder-energie) in een meridiaan gevolgen voor de fysieke organen, weefsels, spieren enzovoort. Zo kan een over-energie in een meridiaan een fysieke uiting krijgen in de meridiaan gerelateerde spier. Dit noemen we dan een over-facilitatie van een spier.

Ik heb hierboven ook geschreven dat reactiviteit een benaming van het proces is waarbij een onderdeel van een systeem direct een reactie veroorzaakt in een ander onderdeel van hetzelfde of een ander systeem. Als we deze beide gegevens bij elkaar optellen, dan zal een over-gefaciliteerde spier direct een reactie veroorzaken in een andere spier. Dit is dan de spier met onder-energie of ook anders genoemd; de onder-gefaciliteerde spier. Dat betekent dat reactiviteit zich uit in een energetische reactie: over-energie met een onder-energie in de meridianen. En/of een fysieke reactie: over-gefaciliteerde spier met een onder-gefaciliteerde spier.

Hoe werkt reactiviteit

Alle vormen van reactiviteit kennen twee delen: de reactor en de reactieve. Wanneer het lichaam de reactor activeert, zal deze onmiddellijk een reactie in de reactieve veroorzaken. Hierdoor vertoont het reactieve deel plotseling onbalans. Dit terwijl de spier in balans was vóór de activering van de reactor. Als een over-gefaciliteerde spier (de reactor) wordt geactiveerd, levert dit vaak een remming op van een andere spier (de reactieve) op een bepaalde plaats in het lichaam. Dit noemen we ook wel het reactieve spierpaar.

Een reactief spierpaar kan reactief zijn met elkaar doordat:

de spier vermoeid raakt, en hij extra energie van andere spieren vraagt,
ze betrokken zijn bij dezelfde actie(s) en tegelijkertijd actief zijn,
de spieren in een onverwachte volgorde worden geactiveerd. Bijvoorbeeld wanneer je uitglijdt over een banenschil,
ze beide aan dezelfde meridiaan zijn gerelateerd.

Hoe ontstaat reactiviteit

Het lichaam wil altijd voorkomen dat er schade aan spieren, pezen en ligamenten ontstaat. Ook wil het lichaam ervoor zorgen dat herstel en genezing van deze weefsels kan plaatsvinden als er wel schade is. Om dit te kunnen doen, kent het lichaam een remmingsdrempel bij schade. Dit is de maximum belastbaarheid die op het weefsel mag worden gedaan.

Het cerebellum (kleine hersenen) bepaalt op basis van zenuwprikkels uit de spieren (het golgi-peeslichaam) of een bepaalde spier meer moet samentrekken of juist meer dient te ontspannen. Ontstaat schade aan een spier dan stelt het cerebellum deze remmingsdrempel eerder op. Dit wil zeggen dat de spier minder ver kan strekken of buigen als voor de schade. Hierdoor is het bewegingsbereik van de spier minder of soms ook pijnlijker. Het veranderen van deze remmingsdrempel noemen we de spierbewakingsreflex.

De rol van het cerebellum

Ontvangt het cerebellum signalen binnen een specifiek tijdvenster van de spieren, dan zendt het cerebellum een signaal terug dat “alles in orde is”. De spierbewakingsreflex wordt niet geactiveerd. Als je bijvoorbeeld uitglijdt over de eerder genoemde bananenschil, dan komen de signalen eerder dan het specifieke tijdvenster bij het Cerebellum aan. Dit geeft aan dat een andere actie in de spier heeft plaatsgevonden dan de bedoelde actie en het cerebellum vat dit signaal op als mogelijke schade. Het cerebellum activeert dan de spierbewakingsreflex.

Wat als er geen schade is aan een spier

Als je bij het uitglijden geen echte schade aan jouw spier hebt overgehouden, is de bewakingsreflex wel ingeschakeld. Negen van de tien keer schakelt het cerebellum deze bewakingsreflex alsnog uit. En in die ene keer uit tien, schakelt het cerebellum de bewakingsreflex niet uit omdat er bijvoorbeeld miscommunicatie is tussen de spier en het cerebellum. De spierbewakingsreflex blijft actief waardoor de spier geen gebruik kan maken van zijn volle kracht en mogelijke pijn in de spier blijft bestaan.

Samengevat

Dus om het nog even kort samen te vatten. Op het moment dat alles goed verloopt, blijven de bewegingen in het lichaam gecoördineerd en kun je maximaal gebruik maken van je spiercapaciteit. Op het moment dat je een beweging maakt die ongebruikelijk is, of dat een spier overbelast raakt, stelt jouw lichaam een spierbewakingsreflex in. Hierdoor wordt jouw spier(en) beschermd voor meer letsel en ervaar jij pijn en minder spiergebruik. Als de spier weer is hersteld, heft jouw lichaam de spierbewakingsreflex op. De pijn is weg en je kan jouw spier weer in zijn volledigheid gebruiken. Wordt de spierbewakingsreflex niet opgeheven, doordat er bijvoorbeeld miscommunicatie is ontstaan tussen de spier en het cerebellum, blijft de spierbewakingsreflex in stand en blijf je pijn en minder spiergebruik ervaren. Dit kan lang duren, zelfs jaren.

Waarom reguliere behandeling bij reactiviteit niet werkt

Een voorbeeld uit de praktijk van Charles T. Krebs*.

Een man werkt dagelijks aan het bevestigen van hydraulische systemen op machines. Daarbij moet hij een zware hydraulische zuiger verticaal in zijn rechterhand nemen en vasthouden, terwijl hij deze in zijn linkerhand ondersteund en draait bij het inbrengen van het systeem in de machine. Ondertussen buigt hij zich schuin opzij om goed bij de machine te kunnen komen.

pillen Deze man heeft artrose in zijn linker pols en chronische lage rugpijn gekregen. Voor de behandeling van deze problemen heeft hij verschillende zorgverleners bezocht. Hij heeft ontstekingsremmende medicijnen voor de artrose in zijn pols gekregen en ontvangt chiropractie en massage voor de pijn in zijn onderrug. Terwijl de behandeling aan de gang was, bleken de ontstekingsremmende medicijnen slechts verlichtend te zijn, waarbij de pijn terugkeerde zodra het medicijn werd gestopt. Bovendien bleef de chronische rugpijn bestaan, ondanks de chiropractie en massages.

Wat hebben deze twee verschillende aandoeningen met elkaar te maken

Oppervlakkig gezien lijken deze twee problemen niets met elkaar te maken te hebben en worden ze ook als twee verschillende aandoeningen behandeld. Maar is dit wel correct?

Uit dit voorbeeld blijkt, dat het behandelen van de meest pijnlijke of slecht functionerende over-gefaciliteerde spieren slechts een verlichtend effect heeft. Als dit aan de orde is, dan weten we dat alleen compensaties worden behandeld en de oorspronkelijke oorzaak van de spier reactiviteit niet wordt aangepakt. Daarom is het belangrijk dat:

de originele spier reactiviteit wordt opgezocht en
de factoren die de oorspronkelijke spier reactiviteit veroorzaken worden aangepakt.

Hoe een Kinesioloog reactiviteit kan opsporen

Kinesiologisch onderzoek onthult bij deze man een spierreactiviteit tussen de Supinator (de spier die de pols draait zodat de palm naar boven wijst) van de linker pols, en de Quadratus lumborum (vierkante ledenspier) aan beide zijden van de onderrug. Dit onwaarschijnlijke reactieve paar wordt bij spiertesten energetisch weergegeven door een meridiaan met over-energie en een meridiaan met onder-energie. En op fysiek niveau was de linker polsspier (Supinator) de over-gefaciliteerde spier en de lendenspier (Quadratus lumborum) de onder-gefaciliteerde spier. Hoewel de twee spieren twee verschillende ziektebeelden hebben, zijn ze allebei betrokken bij dezelfde actie die de man herhaaldelijk in zijn werk doet en vormen ze een reactief spierpaar.

Een verklaring voor het reactieve spierpaar

Dus elke keer als de man zijn linker pols draait met het zware gewicht van de hydraulische zuiger erin, heeft deze spier te weinig energie om het werk te kunnen doen. De spierbewakingsreflex is ingeschakeld om schade te voorkomen. En hulp van andere spieren wordt gevraagd. In dit geval zijn dit de reactieve lendenspieren. Deze lendenspieren zijn “niet gemaakt” om deze actie uit te voeren en moeten veel harder dan normaal werken om de linker pols te ondersteunen. Als de belasting daar ook te hoog is, of te lang duurt, stelt het lichaam ook in de lendenspieren een spierbewakingsreflex in. Hierdoor ontstaat pijn of minder bewegelijkheid in de lendenspieren. Dit herhaaldelijk activeren van de reactiviteit (elke keer als de man deze handeling voor zijn werk uitvoert) heeft er toe geleidt dat fysieke klachten zijn ontstaan in de pols en in de lendenspieren.

Hoe een Kinesioloog reactiviteit kan opheffen

Één van de technieken die een Kinesioloog gebruikt, heeft invloed op de spierbewakingsreflex van een over-gefaciliteerde spier. Met deze techniek wordt de reactor (de over-gefaciliteerde spier) in een “pauze” gezet, zodat hij geen energie kan onttrekken aan de reactieve spier. De reactieve spier (de onder-gefaciliteerde spier(en)) laten we ervaren dat zij volledig van energie wordt voorzien en goed kan functioneren. Door dit te doen, ontvangt het cerebellum het signaal dat de reactieve spier hersteld is en wordt het signaal afgegeven dat de spierbewakingsreflex kan worden opgeheven. We her-programmeren als het ware de samenwerking van de reactor en de reactieve, waarbij de koppeling tussen reactor en reactieve wordt verwijderd.

Daarna halen we de over-gefaciliteerde spier uit zijn “pauze”. De over-gefaciliteerde spier is niet langer gekoppeld aan de reactieve. Nu kan deze spier zijn functie weer uitvoeren zonder dat hij daarbij energie ontleent van de reactieve spier.

relax

Wat gebeurd er nog meer na opheffing van reactiviteit

Om nog even het voorbeeld van de man met de zere pols en rugpijn af te maken. De meridianen met een over-energie en met een onder-energie zijn met deze techniek in balans gebracht. De levensenergie kan weer stromen. De fysieke klachten die gerelateerd waren aan deze energetische blokkades in de meridianen, kunnen nu herstellen. Hierdoor kan direct verlichting van de fysieke klachten optreden of is nog enig herstel van het lichaam nodig. Veel cliënten hebben na deze behandeling spierpijn. Een teken dat de spier weer voor het volledige bereik is ingezet. En dat het lichaam bezig is met herstel. De man in ons voorbeeld had onmiddellijk verlichting van de artrose in zijn linker pols en de pijn in zijn onderrug. Fantastisch toch?

Hoe je reactiviteit bij jezelf kan ontdekken

Een paar mogelijkheden:

Bepaal of je al langer rondloopt met bepaalde klachten waar je niet vanaf komt,
Ga bij jezelf na of reguliere behandelingen niet hebben gewerkt om van je klachten af te komen.
Zijn er bewegingen die je wel kunt uitvoeren, alleen niet meer zo goed als bijvoorbeeld een paar maanden geleden,
Heb je bij het sporten oefeningen die je moeilijk vindt, of pijnlijker zijn, dan andere oefeningen,
Of net als bij mezelf, krijg je constant dezelfde pijn bij dezelfde bewegingen.

Heb je op meerdere vragen ja beantwoord? Dan kan het best zo zijn dat je (spier) reactiviteit hebt.

En of dat echt zo is? Daar kun je op één manier achter komen. Maak een afspraak bij Savaro en laat je testen op reactiviteit. En als je er dan toch bent, dan kunnen we ook kijken hoe jouw levensenergie stroomt. Wat let je?

Veel liefs,

Sandra

*Charles T Krebs is een bioloog en toegepast fysioloog, en een van de oprichters van het Learning Enhancement Acupressure Program (LEAP) een programma voor de correctie van de meeste leerproblemen. Hij onderzoekt, doceert en spreekt internationaal over LEAP, kinesiologie, anatomie en fysiologie en neurologie.

Bronnen

Boek: “Acupunctuuratlas van de gevoelens”; Huub Verlinden.

Boek: “Energetic Kinesiology”; Charles T Krebs, Tania O’Neil McGowan.

Boek: “Het nieuwe Touch for Health handbook”; John F. Thie, Matthew Thie, Joke Kamhoot, Ingrid van Niekerk.

Boek: “Pathologie”; Mark Zelman, Elaine Tompary, Jill Raymond, Paul Holdaway & Mary Lou Mulvihill, Hanny Groenewoud.