Herken je dit? Je voelt je niet zo lekker, of hebt al een aantal dagen last van pijn in je onderrug. En toch bel je de huisarts niet. En als je je dan de volgende dag helemaal niet lekker voelt of niet meer op kan staan, wedden dat je dan wel de huisarts belt? Waarom dan wel en eerder niet? Dit heeft te maken met de hoogte van noodzaak tot actie.

Wat is de hoogte van noodzaak tot actie?

Heb je plotselinge pijn, dan ben je direct bereid om actie te ondernemen. Je bent waarschijnlijk niet meer in staat om je goed te kunnen bewegen of je realiseert je dat je hulp nodig hebt. De noodzaak voor jou om actie te ondernemen is dus hoog. Je belt de huisarts/specialist voor een afspraak en hebt hier geen enkele twijfels over. Je hebt immers hulp nodig en je maakt hier je prioriteit van. En over de kosten denk je ook niet na (schat ik zo in).

Bij insluipende pijn ben je niet direct bereid om actie te ondernemen. Je kunt je nog wel bewegen alleen gaat het niet zo soepel als anders. Of je overtuigt jezelf dat je bijvoorbeeld vannacht verkeerd gelegen hebt en dat het morgen wel weer over is. Je accepteert de pijn en de noodzaak voor jou om actie te ondernemen is laag. Kortom je twijfelt of je de huisarts/specialist hiervoor moet bellen. Het kost je immers tijd en geld.

Dus is de noodzaak hoog, dan overtuigen we onszelf dat we hulp nodig hebben en accepteren we die hulp ook. Is de noodzaak laag, dan wuiven we de goedbedoelde adviezen van anderen aan de kant. En steken liever onze kop in het zand in de overtuiging dat het zo wel weer over gaat. En ja dan heb je in meerdere gevallen ook nog gelijk. De pijn is de volgende dag inderdaad minder of weg.

En wat als de pijn na een paar weken of zelfs binnen een paar dagen weer terug komt?

We hebben dan de ervaring van de vorige keer in ons systeem opgeslagen. We draaien de film nogmaals af en hebben weer een lage noodzaak om actie te ondernemen. De film heeft namelijk een happy ending. Je weet dat deze pijn weer over gaat. Alleen doen we er zelfs een schepje bovenop. Je overtuigt jezelf en anderen dat het allemaal best wel meevalt en dat je dit zo nu en dan wel eens hebt. Je zegt dan eigenlijk tegen jezelf en anderen: geen paniek, alles onder controle, het hoort bij mij.

En sinds wanneer hoort pijn een vast onderdeel van ons leven te zijn?

Dat is toch eigenlijk wel een beetje gek. Hebben we een lage noodzaak tot actie, dan is de pijn ineens onderdeel van ons leven geworden en accepteren we dat we zo nu en dan deze pijnklachten hebben. En helaas weet ik uit eigen ervaring dat we dan wel de neiging hebben om te klagen over onze pijn. Het blijft immers niet leuk om pijn te hebben, toch?

Wat dan wel te doen?

Ik ben ervan overtuigd dat dit patroon van lage noodzaak niet correct is. Ik spoor iedereen dan ook aan om naar je eigen overtuiging over pijn te kijken. En nee, je hoeft daarmee niet elke pijn tot een hoge noodzaak om te dopen en direct de huisarts/specialist op te bellen.

Waar het mij om gaat is dat we ons meer bewust worden van ons gedrag bij pijn. En dat we naast de geijkte paden als huisartsen en specialisten voor deze lage noodzaken ook andere geneeswijzen kunnen aanspreken.

Dat is ook wat ik door middel van Kinesiologie en Reconnective Healing jou kan bieden. Een alternatief voor het accepteren van terugkerende pijn!

Waarom helpt Kinesiologie of Reconnective Healing bij pijn met lage noodzaak tot actie?

Pijn met lage noodzaak tot actie, is vaak een eerste uiting van een onbalans in ons lichaam. Deze onbalans kan door verschillende dingen worden veroorzaakt. En deze zijn ook allemaal per persoon verschillend. Over het algemeen kunnen we deze “dingen” terugbrengen tot 3 categorieën, te weten:

• Emotie
• Voeding
• Beweging

Om dit begrijpelijk te maken, gebruik ik het voorbeeld van een ijsberg. We weten allemaal dat 90% van een ijsberg zich onder water bevindt en dat we 10% van de ijsberg boven het wateroppervlakte kunnen zien.

Ervaar je pijn, dan betekent dit dat jij je bewust wordt van een onbalans in jouw lichaam (de 10% van de ijsberg). Negen van de tien keer heb je geen idee wat de oorzaak is van deze pijn (de 90% van de ijsberg).

Pijn met een lage noodzaak tot actie is een onbalans die zich rond het wateroppervlakte bevindt. Soms is de pijn er wel en soms niet. Je kunt de onbalans soms wel/soms niet waarnemen. Om gek van te worden nietwaar?

Met Kinesiologie en Reconnective Healing wordt gewerkt aan deze onbalans onder het wateroppervlak. Zo kan bijvoorbeeld duidelijk worden dat een lage rugpijn (10% van de ijsberg) niet door fysieke onbalans wordt veroorzaakt, maar door een emotionele overbelasting (90% van de ijsberg) waardoor je spieren in je rug verkrampen. Met Kinesiologie en ook met Reconnective Healing werken we aan deze emotionele overbelasting waardoor de lage rugpijn verdwijnt.

Door het opheffen van de onbalans van de pijn met lage noodzaak tot actie kunnen we onszelf een hoop leed besparen. Dat is toch geweldig! Of…… blijf je liever leven met terugkerende pijnklachten?

Verhoog nu je noodzaak tot actie en maak een afspraak.

Wat je ook kiest, ik wens je het beste.

Veel liefs, Sandra